آلزایمر یکی از بیماری‌های نوروژنراتیو که باعث افت تدریجی حافظه، تفکر و رفتار فرد می‌شود. این بیماری بر روی جامعه جهانی تأثیر بسزایی دارد و هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی زیادی را به همراه دارد. در این مقاله، به بررسی نقش عوامل محیطی در ابتلا به آلزایمر پرداخته می‌شود. این عوامل شامل عوامل زیست محیطی، سبک زندگی و عوامل اجتماعی هستند. هدف از این مقاله، درک بهتر از تأثیر عوامل محیطی بر ابتلا به آلزایمر و ارائه راهکارهایی برای کاهش خطر ابتلا است.

این مقاله با بررسی دقیق عوامل محیطی که می‌توانند بر روی عملکرد مغزی و خطر ابتلا به آلزایمر تأثیر بگذارند، به ما کمک می‌کند تا راهکارهایی برای کاهش خطر ابتلا و مدیریت بهتر این بیماری را شناسایی کنیم. همچنین، این مقاله می‌تواند به تحقیقات آینده در این زمینه و پیشرفت در راهکارهای جلوگیری و درمان آلزایمر کمک کند.

 

ابتلا به آلزایمر و عوامل محیطی:

عوامل زیست محیطی:

تأثیر آلودگی هوا و آب بر روی عملکرد مغزی و افزایش خطر ابتلا به آلزایمر

نقش تمرین فیزیکی و سلامتی عمومی در کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

تأثیر تغذیه صحیح و متنوع بر روی عملکرد مغزی و کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

سبک زندگی:

تأثیر خواب مناسب و استراحت کافی بر روی عملکرد مغزی و کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

نقش فعالیت ذهنی و مغزی در کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

تأثیر استرس و اضطراب بر روی عملکرد مغزی و افزایش خطر ابتلا به آلزایمر

 

عوامل اجتماعی:

تأثیر شبکه اجتماعی قوی و فعالیت اجتماعی بر روی عملکرد مغزی و کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

نقش تحصیلات و فعالیت شغلی در کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

تأثیر روابط اجتماعی نزدیک و پشتیبانی اجتماعی بر روی عملکرد مغزی و کاهش خطر ابتلا به آلزایمر

 

تاثیر آلودگی هوا بر روی مغز

آلودگی هوا می‌تواند نقش مهمی در ابتلا به آلزایمر داشته باشد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که در معرض آلودگی هوا بودن، به ویژه ذرات معلق در هوا می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به آلزایمر شود.

یکی از راه‌هایی که آلودگی هوا می‌تواند بر روی سلامت عقلی تأثیر بگذارد، ایجاد التهاب در سیستم عصبی مرکزی است. التهاب مزمن ناشی از آلودگی هوا می‌تواند باعث تخریب سلول‌های عصبی و ایجاد تغییرات در ساختار مغز شود که در نهایت ممکن است منجر به ابتلا به آلزایمر شود.

علاوه بر این، آلودگی هوا می‌تواند باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در بدن شود. استرس اکسیداتیو به معنای تعادل نابهنجار بین تولید رادیکال‌های آزاد و آنتی‌اکسیدان‌ها است. این استرس می‌تواند باعث تخریب سلول‌های عصبی و ایجاد تغییرات در ساختار مغز شود که ممکن است منجر به ابتلا به آلزایمر شود.

هرچند که ارتباط دقیق بین آلودگی هوا و آلزایمر هنوز مورد بررسی قرار گرفته است و نیاز به بررسی‌های بیشتر دارد، اما مطالعات نشان دهنده وجود ارتباطی بین دو عامل است. بنابراین، کاهش آلودگی هوا و حفظ کیفیت هوای تنفسی می‌تواند برای جلوگیری از ابتلا به آلزایمر و حفظ سلامت عقلی مفید باشد.

 

عوامل زیست محیطی

عوامل زیست محیطی می‌توانند در ابتلا به آلزایمر نقش مهمی داشته باشند. برخی از این عوامل عبارتند از:

• آلودگی هوا: تحقیقات نشان داده‌اند که تماس مداوم با آلودگی هوا می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد. ذرات ریز موجود در هوا می‌توانند وارد مغز شده و التهاب و آسیب به سلول‌های عصبی ایجاد کنند.
• مواد شیمیایی مضر: استفاده از مواد شیمیایی مضر مانند آلومینیوم، سرب و قرص‌های آرامبخش می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که تماس مداوم با آلومینیوم می‌تواند تجمع بیشتر پلاک‌های بتا آمیلوئید در مغز را به دنبال داشته باشد.
• تغذیه نامناسب: تغذیه نامناسب و عدم مصرف مواد غذایی سالم می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد. مصرف بالای چربی‌های اشباع شده و کمبود مواد مغذی مهم مانند ویتامین E و ویتامین B12 می‌تواند به آسیب سلول‌های عصبی منجر شود.
• نور خورشید: تحقیقات نشان داده‌اند که تعرض طولانی مدت به نور خورشید می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد. این نور می‌تواند باعث تولید رادیکال‌های آزاد شده و استرس اکسیداتیو در مغز شود که می‌تواند به آسیب سلول‌های عصبی منجر شود.
• استرس: استرس مزمن و پایدار می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد. استرس می‌تواند باعث ترشح کورتیزول (هورمون استرس) شود که می‌تواند به آسیب سلول‌های عصبی منجر شود.

به طور کلی، عوامل زیست محیطی می‌توانند باعث تولید آسیب‌های سلولی و التهاب در مغز شوند که می‌تواند به آلزایمر منجر شود. با این حال، برخی از این عوامل هنوز به طور کامل مشخص نیستند و نیاز به تحقیقات بیشتر دارند.

سبک زندگی سالم

در مطالعه ای که بر روی 3000 نفر انجام گرفت ، ثابت شد ، افرادی که چهار یا پنج رفتار مثبت در زندگی خود دارند ، به طور متوسط 60 درصد کم تر از بقیه ی افراد در معرض آلزایمر هستند. این رفتارها شامل فعالیت بدنی، سیگار نکشیدن، مصرف الکل سبک تا متوسط، رژیم غذایی با کیفیت بالا و فعالیت‌های شناختی بود.

در مقاله ای که راجب آلزایمر در سایت منتشر شده ، به صورت کامل به این موارد پرداخته شده است.

 

فعالیت های اجتماعی

مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که در فعالیت‌های اجتماعی بیشتری شرکت می‌کنند، مانند شرکت در گروه‌های اجتماعی، داشتن روابط اجتماعی قوی و شرکت در فعالیت‌های مرتبط با ذهنیت و شناخت، احتمال ابتلا به آلزایمر را کاهش می‌دهند. این فعالیت‌ها می‌توانند به عنوان یک نوع تمرین شناختی برای مغز عمل کنند و از تخریب سلول‌های عصبی جلوگیری کنند.

آیا دارو به بهبودی آلزایمر کمک می کند یا خیر؟

وقتی فردی به بیماری مبتلا می شود ، اولین فکری که به ذهنش می رسد ، این است که هر جور شده باید خود را با دارو درمان کند. اما آیا همه ی بیماری ها راه دارویی برای درمان دارند؟ به این سوال جواب دقیقی نمی توان داد ، زیرا در درمان یک بیماری مجموعه ای از روش ها به کار می رود. آلزایمر هم مانند اکثر بیماری ها مجموعه ای از روش ها را دنبال می کند. متاسفانه این بیماری یک داروی واحد هم برای درمان ندارد. البته باید گفت که آلزایمر درمان قطعی هم ندارد و با دارو فقط می توان عوارض این بیماری را کاهش داد و استقلال بیشتری برای انجام کارها بدست آورد. چون افرادی که به آلزایمر متوسط تا شدید مبتلا هستند ، برای انجام کارها نیاز به کمک دیگران دارند.

البته باید این نکته را هم متذکر شد که این دارو ها ، روی افراد مبتلا به آلزایمر زودرس و آلزایمر سطح متوسط تاثیر بهتری دارند. که می تواند علائم و سرعت این بیماری را کاهش دهند. برای استفاده از داروهای آلزایمر حتما با پزشک خود مشورت کنید.

 

چه زمانی باید مصرف داروهای آلزایمر را قطع کرد؟

همان طور که می دانیم ، آلزایمر یک بیماری است که در مدت زمانی معین (معمولا طولانی) ، پیشرفت کرده و وضعیت فرد بیمار را هم از لحاظ ذهنی و هم از لحاظ جسمی تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجایی که مصرف دارو های آلزایمر با تجویز پزشک می باشد ، پزشک متخصص برنامه ای زمان بندی شده را برای مصرف داروها تعیین می کند. پس از گذشت مدتی باید درباره ی علائم  بیماری به پزشک خود گزارش دهید. در این حال او با توجه به داده ها ، تصمیم می گیرد که روند دارو درمانی ادامه پیدا کند یا خیر؟ قبل از قطع دارو ها حتما با پزشک خود صحبت کنید.

درمان آلزایمر متوسط تا شدید

دارویی به نام ممانتین، آنتاگونیست N-methyl-D-aspartate (NMDA)، می تواند برای درمان آلزایمر متوسط تا شدید تجویز شود. اثر اصلی این دارو کاهش علائم است، که می تواند افراد را قادر سازد تا عملکردهای روزانه خاصی را کمی طولانی تر و با استقلال بیشتری انجام دهند. برای مثال، ممانتین ممکن است به فرد در مراحل بعدی بیماری کمک کند توانایی خود را برای استفاده مستقل از حمام را بدست آورند. برای چندین ماه دیگر، هم برای افراد مبتلا به آلزایمر و هم برای مراقبین آنها مفید است.

اعتقاد بر این است که ممانتین با تنظیم گلوتامات، یک ماده شیمیایی مهم مغز، کار می کند. زمانی که گلوتامات در مقادیر بیش از حد تولید شود، ممکن است منجر به مرگ سلول های مغزی شود. از آنجایی که آنتاگونیست های NMDA متفاوت از مهارکننده های کولین استراز عمل می کنند، این دو نوع دارو را می توان به صورت ترکیبی تجویز کرد.

مدیریت علائم رفتاری بیماری آلزایمر:

علائم رفتاری رایج آلزایمر شامل بی خوابی، سرگردانی، بی قراری، اضطراب، پرخاشگری، بی قراری و افسردگی است. دانشمندان در حال یادگیری علت بروز این علائم هستند و در حال مطالعه درمان های جدید – دارویی و غیردارویی – برای مدیریت آنها هستند. تحقیقات نشان داده است که درمان علائم رفتاری می تواند افراد مبتلا به آلزایمر را راحت تر کند و کار را برای مراقبان آسان تر کند. کارشناسان موافق هستند که داروهایی برای درمان این مشکلات رفتاری باید تنها پس از آزمایش سایر راهبردهای غیر دارویی استفاده شوند.

 

داروهایی که باید در افراد مبتلا به آلزایمر با احتیاط مصرف شوند:

برخی از داروها، مانند داروهای خواب آور، داروهای ضد اضطراب، ضد تشنج ها، و داروهای ضد روان پریشی احتیاط بیشتری را برای افراد مبتلا به آلزایمر ضروری می کنند. گزینه‌های غیردارویی مطمئن‌تر به درمان این مشکل کمک نکرده است. افراد مبتلا به آلزایمر و مراقبان آنها باید به دقت مراقب عوارض جانبی این داروها باشند.

از وسایل کمکی خواب برای کمک به خوابیدن و ماندن افراد در خواب استفاده می شود. افراد مبتلا به آلزایمر نباید به طور منظم از این داروها استفاده کنند زیرا باعث سردرگمی بیشتر و احتمال افتادن فرد می شود. تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که افراد می توانند برای بهبود خواب خود ایجاد کنند.

داروهای ضد اضطراب برای درمان بی قراری استفاده می شود. انواع خاصی از داروهای ضد اضطراب، مانند بنزودیازپین ها، می توانند باعث خواب آلودگی، سرگیجه، افتادن و گیجی شوند. به همین دلیل، پزشکان توصیه می کنند که آنها را فقط برای مدت کوتاهی استفاده کنید. همه.

داروهای ضد تشنج داروهایی هستند که گاهی برای درمان پرخاشگری شدید استفاده می شوند. عوارض جانبی ممکن است باعث خواب آلودگی، سرگیجه، نوسانات خلقی و گیجی شود.

داروهای ضد روان پریشی داروهایی هستند که برای درمان توهم، هذیان، و پارانویا و بی قراری و پرخاشگری استفاده می شوند. عوارض جانبی استفاده از این داروها می تواند جدی باشد، از جمله افزایش خطر مرگ در برخی از افراد مسن مبتلا به زوال عقل. این داروها فقط باید به افراد مبتلا به آلزایمر داده شود که دکتر موافق است که علائم شدید است.

آینده درمان های بیماری آلزایمر:

محققان آلزایمر به کشف انواع رویکردهای نوآورانه برای درمان علائم و همچنین فرآیندهای بیماری زمینه ای ادامه می دهند. در آزمایشات بالینی در حال انجام، آنها در حال توسعه و آزمایش چندین مداخله احتمالی جدید هستند. این مداخلات شامل ایمونوتراپی اضافی و سایر درمان های دارویی، آموزش شناختی، رژیم غذایی و فعالیت بدنی.

 

مراقبت در دوران آلزایمر:

از آنجایی که این بیماری در سنین پیری و ناتوانی رخ می دهد و درمان قطعی هم برای آن وجود ندارد ، مراقبت در این دوران از اهمیت خاصی برخوردار می شود. در دوران اولیه و میانی این بیماری ، بیشتر تغییرات متوجه سبک زندگی ، و محیط زندگی می باشد. اقداماتی همچون تکرار کارهای ساده روزمره ، زدن قفل برای امنیت بیشتر و برچسب گذاری  روی وسایل و محیط زندگی  در این دوران توصیه می شود.

از آنجایی که این بیماری علاوه بر مغز و حافظه ، روی جسم  هم تاثیراتی می گذارد، اگر فرد بیمار با غذا دچارمشکل شد ، غذا باید به صورت سوپ و یا پوره تهیه شود. اگر هم در خوردن غذا دچار مشکل شد ، استفاده از لوله های تغذیه حالت ضروری به خود می گیرد. البته تمامی اقدامات مراقبتی در این دوران باید با نظر پزشک معالج صورت گیرد. این که بیمار در چه مرحله ای قرار دارد و چه اقداماتی را باید انجام دهد.

پیش بینی

همان طور که قبلا به آن اشاره کردیم ، بیماری آلزایمر ، یک بیماری پیچیده به شمار می رود که تشخیص آن در مراحل اولیه دشوار می باشد. شناخت صد در صدی این بیماری زمانی می باشد که اختلالات ناشی از این بیماری ، زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار دهد در حال که ممکن است ، فرد بیمار همچنان استقلال خود را داشته باشد.

نتیجه گیری:

عوامل محیطی نقش بسزایی در ابتلای ما به انواع بیماری ها دارند. آلزایمر از آن دسته بیماری هایی به شمار می رود که درمان قطعی ندارد و بیترین راه برای مقابله با آن ، پیشگیری از آن می باشد. عواملی همچون آلودگی هوا ، ضربه ی شدید به سر ، استرس و اضطراب و …از مهمترین عوامل محیطی ابتلا به آلزایمر به شمار می روند. به هر میزان که از این عوامل دوری کنیم و یا آنها را کنترل کنیم ، در پیشگیری از این بیماری موفق تر خواهیم بود. اگر علائمی هم از این بیماری در خود و یا اطرافیان خود مشاهده کردید ، ابتدا به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کرده و با او مشورت کنید تا از پیشرفت آن جلوگیری شود.