در این مقاله میخواهم در مورد کودک لوس با شما عزیزان سخن بگویم.
یکی از نشانه های کودک لوس این است که هیچ گاه نمیتوان آن را راضی و خشنود نگه داشت.
کودک لوس را بخواهیم تعریف بکنیم این میشود که این کودک بسیار نچسب، خودخواه و بهانه گیر است و طوری رفتار
که انگار او ۲-۳ ساله است.

چرا کودکان لوس میشوند؟

به عنوان یک دلیل عمومی برای رفتارهایی که به عنوان “لوسی” توصیف می‌شوند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. بچه‌گرایی: کودکان به طور طبیعی بچه‌گرایی دارند و والدین باید به آن‌ها اهمیت بدهند. اگر والدین نپذیرند که کودکانشان به عنوان بچه‌ها عمل کنند و از آن‌ها انتظارات بزرگتری داشته باشند، کودکان ممکن است به عنوان “لوس” تصاعد شوند.
2. نقش والدین: رفتار کودکان به طور معمول به نقش والدین و محیط خانوادگی بستگی دارد. والدینی که به کودکان خود نهادینه نیستند و نقشی فعال در تربیت ندارند ممکن است منجر به رفتارهای لوس کودکان شوند.
3. محیط مدرسه و همسالان: محیط مدرسه و تعامل با همسالان نیز بر رفتار کودکان تأثیر دارد. فشارها و اجتماعات در مدرسه ممکن است منجر به تغییر رفتار کودکان شود و آن‌ها را به “لوسی” نزدیکتر کند.
4. اختلالات روانی: در برخی موارد، رفتار لوس کودکان می‌تواند ناشی از اختلالات روانی باشد. مثلاً اختلال وسواسی-اجباری (OCD) ممکن است باعث شود که کودک به موارد خاصی دست بزند و به طور متکرر وسوسه شود.
5. تربیت افراز و انگیزش: والدینی که به کودکان خود انگیزه داده و تشویق به رشد و پیشرفت را ارائه می‌دهند، کودکان را به فعالیت‌های مختلف ترغیب می‌کنند و از رفتارهای لوسی جلوگیری می‌کنند.

به طور کلی، لوس شدن کودکان می‌تواند به عوامل مختلفی برگردد و برای تشخیص دقیق علت آن، باید به موارد خاص هر کودک توجه داده شود. اگر والدین معتقدند که رفتار لوس کودک غیرطبیعی و نگران‌کننده است، مشاوره از یک متخصص روانشناسی می‌تواند مفید باشد.

این محبت های زیاد پدر مادر ها که روی این کودکان است این هارا لوس بار می آورند، محبت کردن به فرزندان بسیار عالی هستش اما طوری نباشد که آن ها لوس به بار بیایند ، بخواهیم به زبان ساده تر بگوییم این است که در محبت کردن اسراف نکنیم.

نحوه اصلاح کودک لوس

اصلاح رفتار کودک لوس نیازمند صبوری، توجه، و روش‌های موثر تربیتی است. در ادامه، مراحلی برای اصلاح رفتار کودک لوس را معرفی می‌کنم:

تعیین مسئولیت‌ها و ترتیب‌دهی:

تعیین مسئولیت‌ها و ترتیب‌دهی در تربیت کودکان لوس می‌تواند به بهبود رفتار آن‌ها کمک کند. در ادامه، مراحلی را برای تعیین مسئولیت‌ها و ترتیب‌دهی در تربیت کودکان لوس معرفی می‌کنم:

• شناختن مسئولیت‌ها: ابتدا باید مسئولیت‌های کودکان و والدین به دقت شناسایی شود. این شامل وظایف مدرسه، کارهای خانگی، وظایف شخصی و هر کار دیگری که کودک باید انجام دهد، می‌شود.
• مشخص کردن اهداف و انتظارات: والدین باید اهداف و انتظارات خود را به کودکان بیان کنند. به وضوح بگویید که چه انتظاراتی از آن‌ها دارید و چگونه می‌خواهید که وظایفشان را انجام دهند.
• ترتیب‌دهی به مسائل روزمره: ترتیب‌دهی به مسائل روزمره به کودکان کمک می‌کند تا به ترتیب انجام وظایف بپردازند. از تقویم‌ها و جداول استفاده کنید تا زمان برای هر وظیفه تخصیص داده شود.
• تشویق و تمجید: هنگامی که کودک وظایف خود را به درستی انجام داد، او را تشویق کنید و به او تمجید کنید. این انگیزه برای انجام وظایف را افزایش می‌دهد.
• پاداش و تنبیه: برای انگیزه‌دهی به کودکان می‌توانید از سیاست پاداش و تنبیه استفاده کنید. اگر کودک وظایف خود را به خوبی انجام دهد، می‌توانید به او پاداش دهید. اما اگر تنبیه لازم باشد، آن را هم به وضوح و منصفانه اعمال کنید.
• به عنوان نمونه عمل کردن: والدین باید به عنوان نمونه عمل کنند. اگر وظایف و مسئولیت‌های خود را به درستی انجام دهند، کودکان احتمالاً از آن‌ها الهام می‌گیرند و به تدریج به رفتار مسئولانه علاقه‌مند می‌شوند.
• مدیریت زمان: کودکان باید یاد بگیرند چگونه زمان خود را مدیریت کنند. به آن‌ها کمک کنید تا برنامه‌روز خود را ترتیب دهند و به وقت‌بندی عادت کنند.
• تشویق به مسئولیت‌پذیری: کودکان را به تدریج به مسئولیت‌پذیری تربیت کنید. از آن‌ها بخواهید که وظایف خود را به تنهایی انجام دهند و به مرور زمان به آن‌ها اجازه دهید وظایف بزرگتر و مهم‌تری را به عهده بگیرند.

تشویق و تعریف انتظارات:

تشویق و تعریف انتظارات مهمی در تربیت کودکان لوس هستند. این دو عنصر می‌توانند به بهبود رفتار کودکان و تقویت انگیزه آن‌ها کمک کنند. در ادامه، توضیحاتی در مورد چگونگی تشویق و تعریف انتظارات در تربیت کودکان لوس آمده است:

1. تعریف انتظارات:
   • وضوح: والدین باید انتظارات خود را به کودکان به وضوح بیان کنند. به آن‌ها بگویید که چه کارهایی از آن‌ها انتظار دارید و چه معیارهایی برای انجام این کارها وجود دارد.
   • منصفانه بودن: انتظارات والدین باید منصفانه و با توجه به سن و توانایی کودک تعیین شوند. انتظارات بی‌معقول ممکن است باعث ناامیدی و دست‌خوردن کودک شود.
   • مثال‌زدن: والدین باید به عنوان نمونه عمل کنند و خود نیز انتظارات خود را نسبت به خودشان اجرا کنند. این نمونه‌زدن به کودکان نشان می‌دهد که انجام وظایف و مسئولیت‌ها قابل انجام است.
2. تشویق:
   • پاداش معنوی: تشویق به صورت معنوی نیز مهم است. به کودکان تشویق کنید که وظایف خود را به بهترین نحو انجام دهند. به آن‌ها بگویید که از تلاش‌ها و پیشرفت‌های آن‌ها افتخار می‌کنید.
   • پاداش مادی: برای تشویق کودکان، می‌توانید از پاداش‌های مادی استفاده کنید. این پاداش‌ها می‌توانند شامل جوایز کوچک مانند اسباب بازی یا شیرینی باشند.
   • تشویق به خودنظمی: از کودک خواسته شود که خودش وظایف و وقت‌های خود را برای انجام آن‌ها تنظیم کند. تشویق به خودنظمی و مدیریت زمان به کودکان کمک می‌کند تا مسئولیت‌پذیرتر شوند.
3. تعامل مثبت:
   • گفتگو با کودک: از کودکان بپرسید که چگونه احساس می‌کنند و چه انتظاراتی از خودشان دارند. به آن‌ها فرصت دهید تا نظرات و نگرانی‌های خود را به اشتراک بگذارند.
   • شنیده شدن: به کودکان فرصت دهید تا حرف بزنند و شنیده شوند. به نظراتشان اهمیت بدهید و نشان دهید که به آن‌ها احترام می‌گذارید.

مدیریت زمان:

مدیریت زمان در تربیت کودکان لوس یکی از مهمترین عناصری است که به والدین کمک می‌کند کودکان خود را به مسئولیت‌پذیری و ترتیب‌دادن در زندگی تربیت دهند. در ادامه، تعدادی راهکار برای مدیریت زمان در تربیت کودکان لوس آورده شده است:

1. تعیین برنامه روزانه: ایجاد یک برنامه روزانه برای کودک به او کمک می‌کند تا وظایف و فعالیت‌های خود را در طول روز به ترتیب و به وقت مناسب انجام دهد. این برنامه می‌تواند شامل وقت مطالعه، وقت بازی، وظایف خانگی، و وقت خواب باشد.
2. استفاده از تقویم: از تقویم یا برنامه‌ریزی برای نشان دادن وظایف و مهلت‌های مهم به کودک استفاده کنید. به او یادآوری کنید که کی باید چه کاری را انجام دهد.
3. تعیین اولویت‌ها: به کودک بیاموزید که اولویت‌های خود را مشخص کند. او باید بداند که کدام وظایف و فعالیت‌ها باید در اولویت باشند و کدامیک را باید در اولین فرصت انجام دهد.
4. مدیریت تکنولوژی: محدود کردن زمانی که کودکان می‌گذرانند در اینترنت، بازی‌های ویدئویی و دیگر فعالیت‌های مشابه می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا وقت بیشتری برای وظایف مسئولیت‌پذیرانه داشته باشند.
5. تشویق به تمرین: مدیریت زمان مانند هر مهارت دیگری نیاز به تمرین دارد. به کودکان اجازه دهید تا تمرین مدیریت زمان را با کمک و راهنمایی شما بیاموزند. از سوالات مثل “چقدر زمان برای انجام این کار نیاز داری؟” استفاده کنید.
6. تشویق به مسئولیت‌پذیری: تشویق به کودکان برای به عهده‌گیری و مدیریت وظایف خود مهم است. آن‌ها باید احساس کنند که وظایف خود را به تنهایی انجام می‌دهند.
7. استفاده از ابزارهای آموزشی: از ابزارهای آموزشی مانند ساعت‌های زمان‌بندی، ساعت‌های شنگولی، و تصاویر ترتیب‌دادن برای کودکان استفاده کنید تا به آن‌ها کمک کنند زمان خود را مدیریت کنند.

منع از ارائه پاداش‌های بی‌قراری:

منع از ارائه پاداش‌های بی‌قراری در تربیت کودکان لوس می‌تواند به بهبود رفتار و انگیزه آن‌ها کمک کند. پاداش‌های بی‌قراری ممکن است باعث شود که کودک به تنهایی وظایف خود را به دست نیاورد و به انجام وظایفی که باید انجام دهد تن به تنهایی ادامه دهد. در ادامه توضیحاتی در مورد چگونگی منع ارائه پاداش‌های بی‌قراری آمده است:

1. تشویق به مسئولیت‌پذیری: به کودکان بیاموزید که وظایف و مسئولیت‌های خود را به تنهایی انجام دهند. تشویق به مسئولیت‌پذیری به آن‌ها انگیزه می‌دهد تا به تدریج به وظایف خود برخوردارتر شوند.
2. تعیین انتظارات منصفانه: انتظارات والدین باید با توجه به سن و توانایی کودک منصفانه تعیین شوند. وظایفی که به کودک سپرده می‌شود باید منطبق بر سن و توانایی او باشد.
3. اعطای خودکارهای تحسینی: به جای ارائه پاداش‌های بی‌قراری به کودکان، از خودکارهای تحسینی استفاده کنید. به آن‌ها بگویید که از تلاش‌ها و پیشرفت‌هایشان افتخار می‌کنید و این امر به آن‌ها انگیزه می‌دهد تا بهتر عمل کنند.
4. تشویق به تعهد: تشویق کودک به تعهد به وظایف خود و انجام آن‌ها به موقع مهم است. به او یادآوری کنید که تعهد به انجام کارها بهتر از ارائه پاداش‌های بی‌قراری است.
5. تشویق به خودکارهای داخلی: خودکارهای داخلی به معنای انگیزه و اندازه‌گیری داخلی از موفقیت است. به کودکان بیاموزید که برای ترغیب به انجام وظایف خود، نیازی به پاداش‌های بیرونی ندارند و می‌توانند از موفقیت‌های خود خودکارهای تحسینی دریافت کنند.
6. تشویق به توانایی‌های شخصی: توانایی‌های شخصی کودکان را تشویق کنید. به آن‌ها اجازه دهید تا از توانایی‌های خود برای انجام وظایف استفاده کنند و از این انجام کارها به عنوان یک انجاز شخصی استفاده کنند.
7. تعامل مثبت: با کودکان خود در مورد انجام وظایف و مسئولیت‌ها گفتگو کنید و از آن‌ها نظراتشان را بپرسید. به نظراتشان اهمیت بدهید و به عنوان والدین در پشتیبانی از آن‌ها حضور داشته باشید.

تشویق به مسئولیت‌پذیری:

تشویق به مسئولیت‌پذیری در تربیت کودکان لوس می‌تواند به توسعه مهارت‌ها و رفتارهای مسئولانه آن‌ها کمک کند. در ادامه نکاتی را برای تشویق به مسئولیت‌پذیری در تربیت کودکان لوس آورده‌ام:

1. نمونه‌گیری: به عنوان والدین، نمایش نمونه‌ای از مسئولیت‌پذیری و مدیریت زمان به کودکان خود ارائه دهید. این اقدام می‌تواند برای آن‌ها الگویی مثبت باشد.
2. ارائه وظایف سن‌مناسب: به کودکان وظایفی را بر اساس سن و توانایی‌شان بدهید. وظایف ساده را از کودکان کوچکتر و وظایف پیچیده‌تر را از کودکان بزرگتر بخواهید.
3. توضیح اهمیت مسئولیت: به کودکان توضیح دهید که مسئولیت‌پذیری یعنی انجام وظایف و وظایف به موقع و به درستی. بگویید که انجام وظایفشان به دیگران کمک می‌کند و از او خودمختاری بیشتری بهره می‌برد.
4. تعهد به تشویق: وقتی کودک وظیفه‌ای را انجام داد یا مسئولیتی را به عهده گرفت، او را تشویق کنید و به او ابراز تقدیر کنید. این تشویق‌ها می‌توانند از کودکان انگیزه بیشتری برای مسئولیت‌پذیری بدهند.
5. توجه به نقاط قوت: به کودکان اجازه دهید تا در زمینه‌هایی که توانایی دارند برجسته شوند. این امر اعتماد به نفسشان را افزایش می‌دهد و آن‌ها را به مسئولیت‌پذیری ترغیب می‌کند.
6. تعامل و گفتگو: با کودکان خود در مورد مسائل مختلف گفتگو کنید و نظراتشان را بپرسید. این ارتباط با کودکان به آن‌ها اجازه می‌دهد تا احساس ارزشمندی کنند و به تصمیم‌گیری‌های مسئولانه دست پیدا کنند.
7. اجازه به اشتباه‌ها: اگر کودکان خطا کنند یا وظیفه‌ای را انجام ندهند، آن‌ها را ملایمتاً به اشتباه اشتباه نگیرید. به آن‌ها اجازه دهید از اشتباهاتشان یاد بگیرند و به اصلاح آن‌ها بپردازند.
8. استفاده از ترکیب تشویق و تنبیه: در مواقعی که کودکان وظیفه‌ها یا مسئولیت‌های خود را انجام نمی‌دهند، از ترکیب تشویق مثبت و تنبیه سازنده استفاده کنید. به آن‌ها تشویق کنید که وظیفه را انجام دهند و در صورت لزوم تنبیه مناسبی را اعمال کنید.

محدود کردن وقت صرف بازی‌های الکترونیکی:

اگر کودک به میزان زیادی وقت خود را با بازی‌های الکترونیکی صرف می‌کند، والدین می‌توانند وقت این فعالیت‌ها را محدود کنند تا کودک به فعالیت‌های مختلفی علاقه‌مند شود و وقت خود را برای انجام وظایف دیگر صرف کند.

مثال‌زدن:

والدین باید به عنوان نمونه برای کودکان خود عمل کنند. اگر والدین به ترتیب انجام وظایف و مسئولیت‌ها عمل کنند، کودکان احتمالاً از آن‌ها الهام می‌گیرند و رفتار لوسی خود را بهبود می‌بخشند.

مشاوره:

در برخی موارد، مشاوره از متخصصین روان‌شناسی می‌تواند مفید باشد. اگر رفتار لوس کودک به مشکلات جدی تبدیل شده و به اندازه کافی به روش‌های تربیتی پاسخ نمی‌دهد، مشاوره می‌تواند به کودک و والدین کمک کند.

انجام دادن کار ها درموقع خودش

بعضی از والدین به دلیل این که دوست دارند فرزندانشان همه چیز را داشته باشند و هیچ چیز کم نداشته باشند دقیقا همین مورد
آن هارا لوس میکند، به عنوان مثال برای ن ها یه سری قوانین بگذارید که اگر این کار خوب را انجام بدهی برایت فلان اسباب بازی را
میخرم و مسائل دیگر که والدین باید آن هارا رعایت بکننند.
اگر این کار را نکنید مثلا دوماه پشت سر هم چیزی را برای او بخری و در ماه سوم آن را نخری فکر میکند که برای شما
وظیفه شده و اینقدر خود را لوس میکند تا آن را بخرید.

برای مطالعه مقالات بیشتر به وبسایت مغز برتر مراجعه کنید.